طول عمرى فاكرة إن سر فشل العلاقات العاطفية " الحب " ، حب مش حقيقى ، حب من طرف واحد ، أو حتى حب مش موجود من أساسه ، و معاك بس عرفت إن ساعات كتير وجود الحب بيبقى كارثة فى حد ذاته و سبب أدعى للحزن و الجرح و مش بعيد كمان الفراق ، أيوة بسببك رفعت شعار " الحب وحده لا يكفى " و فقدت كل إيمانى بالكنز

فى أول علاقتنا كنت كل ما أكون معاك فى حته و حد يعرفك أو من أهلك يكلمك أحس بمنتهى العنطزة الداخلية و أقول لنفسى الراجل ده بتاعى أنا ، كلكم مجرد زوار فى حياته دوركم دايماً محدود ، أنا الأساس ، الأهم ، و الوقود اللى لازمه للحياة ، انت اللى كنت مفهمنى كده ، بس دلوقتى بعد ما بقيت بتقول إنى سبب خيبة أملك العظمى لإنى ببساطة طلعت شبه كل الستات التانيين بقيت شايفة صورتى فى عينك مجرد ضل لخيال مآته تعيس و مجنون مع أقرب تيار هوا هيضيع ، هيطير