إهداء : لكل اللى قلقوا عليا اليومين اللى فاتوا و كانوا فعلاً موجودين

أنا بحبنى بجد ، و دى أحلى حاجه ممكن أطلع بيها من 2010 ، بحبنى فعلاً مش عشان أنا أنا لكن عشان أنا أستاهل أتحب ، و ده مش غرور ده إيمان بالنفس كنت فقدته و رجعلى تانى بالصدفة بسبب حادث كبير المفروض كان يهدنى انما مين عارف يمكن يكون حصل عشان بس يغير مجرى حياتى

لحد يومين فاتوا مكنتش قادرة أحدد موقفى من 2010 ، السنة دى مريت فيها بأسعد لحظات حياتى على الإطلاق و يمكن أطول فترة - شهور متصلة - مريت بيها فيها سلام نفسى و رضا و سعادة بشكل متصل كانت فى السنة دى ، لكن كمان وقعت فيها أكتر من مرة وقعات صعبة و مش ولابد ، وقعات قطمت وسطى و هديتنى و خليتنى أحس إنى فجأة بقيت واحدة ست ضعيفة و حزينة و ده مش حقيقى ، حتى لو اتكسرت فى يوم هقوم ، خلاص بقيت عارفه ده ، أو بمعنى أدق رجعتلى الذاكرة و رجعت آمن بيا

بسبب حادثة مريت بيها اليومين اللى فاتوا اللى كان هيسألنى عن موقفى من 2010 كنت هقوله دى أوسخ سنة مريت عليا ، و أول سنة أموت فيها بالشكل ده و القسوة دى ، صحيح أنا مت كذا مرة خلال مشوار حياتى القصير بس دى أكتر مرة وجعتنى او كانت تفرق معايا يمكن عشان كنت عارفه انى مش هقوم غير متفتفته

و امبارح نمت و انا مهزومة و مكسورة و حزينة و قومت لقيتنى واحدة تانيه ، ياسمين القوية القديمة ، و بقيت ماشية فى البيت مبتسمة من جوايا لانى جميلة أوى على فكرة ، اكتشفت ان عندى قدرة على التسامح غير طبيعية و مش مع اللى بحبهم بس ، بمنتهى السهولة احتويت اللى حصل و خليته نقطة قوة اتعلم منها ، أصلح أخطائى و أحدد موقفى من الحياة بعد كده ، أنا مش مصدقة إنى قادرة آخد الحدوتة ببساطة كإن اللى حصل ده حصل لواحدة تانية ، فعلياً لما بسترجع اللى حصل و اللى بعتبره أسوأ حادثة حصلتلى فى حياتى بشوفها طيف ، زى فيلم انا بتفرج عليه و أقول تعليق ، فى الأول كنت فاكرانى بتسامح عن ضعف و حب و احتياج لكن اكتشفت ان الحب اللى مالينى ده مالينى لانى انسانه قوية مبتخافش تقول محتاجه ، مبيهزمهاش انها تتسند جوه حضن حد ، اللى بيحب شجاع ، زى فارس وسط ساحة الجبن فيها سيد الموقف

معقول أكون سعيدة باللى حصللى ؟ معقول أكون من جوايا نقية للدرجادى ؟ معقول أنا فعلاً مخلصة بالشكل ده لمشوار اخترته و مصممة أكمله للآخر ؟ حاجات كتير مستغرباها عشان حاصلة فى الوقت اللى المفروض اكون فيه واحدة ست قاعده تلم الدعوات و بواقى الشفقة من اللى حواليها

اليومين اللى فاتوا كان كل اللى حس فيا حاجه قريب او بعيد من غير ما يعرف فيا إيه بعتلى و قالى انتى قوية و مش خايفين عليكى و هتقومى ، انا الوحيدة اللى كنت بحاول اقنعهم انى مكسورة أوى و كنت بفشل ، يمكن لإن تاريخ قوتى سابقنى بمراحل ، و مكنتش بقول إنى متكسرة ادعاءاً أو عشان أصعب على حد لكن لإن ده كان واقع حتى لو حصل لمدة ايام لكن حصل ، مش هنكره

و مبقولش الجرح بيتمحى ، و لا بيتنسى ، هيفضل موجود بس احنا اللى بإيدينا نخليه فى الذاكرة نقطة منورة أو نقطة دم كل ما نشوفها نحس إننا بننزف ، أيوة من جوايا محتاجه ترميم لكن هعمله بابتسامة و يقين و هدوء أعصاب

حاجه كمان اكتشفتها هى إنى شجاعة بواجه مبهربش ، بواجه نفسى قبل ما أواجه اللى حواليا و بصارح نفسى بنفس القدر اللى بصارح بيه الآخرين ، معنديش داء الكبر ، مستعدة أتعلم لحد آخر لحظة فى عمرى ، كده هحس إنى عايشة بجد و عمرى ما هلوم نفسى و أقول محاولتش

و رغم ان فى 2010 سَقَطّت بنى آدمين كتير من خارطة حياتى الا إنى مخسرتش و لا انهزمت ، بالعكس انا بقى عندى قدرة أكثر على الحزم .. بقولكم إيه م الآخر أيوة أنا فخورة بيا و جداً كمان

شكراً 2010