مش عارفة ليه كنت مترددة انزل الموضوع ده لحظة ابقى متحمسة و لحظة اقول لا أنزله ليه . بس فى بعض المواقف لما بتردد فيها مش بعملها و مواقف تانية ترددى فيها معناه ان الصوت اللى عايز يمنعنى مقدرش يوقفنى فبعملها.

السؤال ليه كنت مترددة ؟

علشان محدش يقول هى مالها بتكتب عن لحظة سعيدة كده احنا مالنا ؟ طب ما انا م الاول و للا م الآخر مبيهمنيش مين يقول ايه

امال ايه ؟

كنت خايفه انى اكون بكتب عن الموضوع استعراض لبهجة من بهجات الحياة ؟ طب ما ده حقى - و لا مؤاخذة - و الواحد ما بيصدق الصراحة يبقى عالى حبتين . من حقى لما أبقى فرحانة أصرخ و أقول مبسوطة

بس الفكرة فعلا إنى عايزة أخلد اللحظة اللى عيشتها و مازلت شايفاها \ مصدقاها. زى ما خلدت لحظة أيوة حبانى

لحظة فاتت انما مبنية على كتير

و هتفتح سكك قدام هتعيش

ادخل بقى فى الموضوع .. من اسبوع كنت عند سحر و عملنا

group therapy

كنا 4 أشخاص بيا غير سحر اللى اشتركت معانا فى الموضوع - كم انتى جميلة يا سحر - المهم كل واحد اتكلم عن مشكلة بتواجهه لما جه دورى فى الكلام مكنتش محضرة هقول ايه كنت مقررة اسيب نفسى للحظة . لقيتنى مش بحكى عن اى مشكلة من المشكلات . لقيتنى بتكلم عن وصف مرحلة كلامى كان ما شابه اللى جاى .

انى حاسة فعلا انى نضجت من جوايا. واحدة كبيرة مش شرط عاقلة انما روح بتحس متأكدة انى حد مش لازم حد عظيم لكن متاكدة ان جوايا كائن عايش ساعات مميز . بيعافر و هيكمّل . حاسة انى فى مرحلة الطريق فيها قدامى الدنيا بتقفل و تفتح بس رجلى ع الطريق . ممكن يكون حد مش راضى يخلينى اعمل حاجه عايزاها لكنه مش هيزقنى من طريقى . رجلى ثابتة و خطوتى غارسة لتحت .حاسة كإنى باخد شهيق و زفير بهدوء و ثقة . و يقين ان قدام مش بعيد . حاسة كمان انى اتغيرت مش عارفة امتى بالظبط بس حاسانى أنا انما مختلفة . مش شرط لأحسن انما لشكل مرتاحة معاه و جواه . يمكن زمان دماغى كانت فى اول طريق . دلوقتى خلاص انا عرفت السكة و ده فى نظرى الخطوة الأصعب . مرتاحة مع نفسى . زمان كنت بقول حاجات كتير غلط عمرى ما هعملها . دلوقتى مش بقول هعملها لكن بقول مفيش حد يقدر يحكم غير اللى عاش الموقف . حابة اختبر الحياة . ببساطة شديدة مصدقانى و ناوية افضل واقفة جنبى .هوصل فين مش ده المهم بس المهم انى استمتع بكل حاجة فى الطريق من معاناة و حلم و نور و تراب . علشان انا اللى مختارة الطريق . و الطريق هو اللى راسمنى .

يعنى ده مجمل الكلام تقريبا . ساعتها واحدة من الجروب قالتلى احنا كلنا عندنا مشاكل و انتى الوحيدة اللى عندك سلام داخلى هبقى صريحة و أقول الجملة دى ضايقتنى مش علشان انا مش حابة يتقال عندى سلام داخلى و لا علشان انا خايفة م الحسد :) أو مش عاجبنى أبقى سعيدة لكن علشان انا عندى مشاكلى زيى زى الناس و البلوج شاهد على كده و كل يومين موودى بيتشقلب و بقول ميت لعنة و علشان كمان و لا حاجة من الكلام اللى فات ده معناه انى بالضرورة سعيدة و فراشة مزأططة انما معناه انى عندى قاعدة شبه مستقرة أسند عليها لما أقع. بالاضافة لإنى حسيت ان المشاكل بتروح و تيجى و انى لو هتكلم يبقى الاكثر واقعية و نفعاً انى اتكلم عن شكل مرحلة مش عن لحظة ممكن قبل ما اخرج من بيت سحر تبقى ضاعت . مش عارفة بس شوفتنى فى الكلام ده أو ده الكلام اللى خرج لما أتيحت ليا فرصة الحكى

يمكن اللى موصلنى للمرحلة دى - رغم انى كل يومين موودى بيتعكر و بقول آآآآه - ان دلوقتى لما بقع بقع على طوبة " ايوة حبانى "مبقيتش بقع لتحت خالص . بقيت الخطوة اللى تحت الى انا فيها خطوة لسه فى سحر فى العالم . - بالاضافة لناس مأكدينلى ده -

أصل السحر يأتى جماعات زى المصايب تمام

و هقول اكتشافى الطفولى اللى بعض الناس عارفاه ألا و هو ان السحر هو احنا متذوقى السحر مش السحر نفسه

يمكن كمان السحر فى انى بقيت عارفة

ان

مش كل ما تفتح ايدك

تبقى بتحضن بنى آدمين

احنا ساعات

لما نفرّح غنوة

قوم يترد علينا اللحن حزين

وفّر حزنك لسه هتحزن

و لم ضلوعك تحت ايديك

و قبل ما تحضن بص الأول

تحضن مين

" وجية عزيز "

***
على الهامش

لكل شخص عامل فرق فى حياتى من خلال شوية أحاسيس

- المفروض الناس دى عارفة نفسها و حاسة ده حتى لو علاقتى بيهم قليلة -

كتير شكرا ما بتكفيش