أنا غاضبة منى
أحياناً أحيد عن ترويضى لنفسى
عن إيمانى بأن السعادة هى ألا تطلب
أنجح أحياناً و أفشل كثيراً
يتغلب عليا كونى إنسانة
سحر الموجى
هى دى الفكرة اللى بتدور فى دماغى كتير
ان ساعات بيكون عيبى انى لسه انسانة
و لسه بحس و بضعف و بقول أى
و ساعات بقول بالعكس
لان كان فى حكمة بتقولها صاحبتى و هى
حين تحتك مشاعرنا بمشاعر حديدية لابد لمشاعرنا أن تصدأ
بس أنا رغم حاجات كتير وجعتنى
لسه بحس يعنى أنا لسه ماصديتش
فى زمن الصدأ مفيش أكتر منه
بس برجع و أقول أنا مين ؟
انهى انسانه جوايا
أنا ياسمين اللى بتهرج و بتضحك من قلبها و بتهييس كتير
و للا ياسمين اللى بتحب تشغل دماغها و تفهم و يبقى ليها رأى ؟
و للا ياسمين اللى بتحب تقعد لوحدها و تسيبها من الدوشه ؟
ياسمين اللى بتكتب و تقرأ و تسمع مزيكا
و للا ياسمين اللى بتحب الصور و التنطيط
ياسمين اللى بتحب الصراحة و مابيهماش كلامها الطوب ؟
و للا ياسمين اللى خلقها ضيق و بتزهق ؟
و هكذا شخصيات كتير اوى
مش ازدواجية تفكير
لكن وجوه متعددة لانسانه واحده
وجوه مش بتناقض بعضها
بس برضه مابتتقابلش
عارفه ان كل واحد عالم بذاته
بس ساعات بحس ان من كتر ملامحى بتوه
يمكن من أفضل ما حصللى فى 2006
هو قراراتى بالتغيير
يعنى مبقيتش اتعب من استقرار علاقاتى مع الناس
زى ما كتبت قبل كده عن موضوع وجعى القديم مع استقرار العلاقات
http://miss-objection.blogspot.com/2006/11/blog-post_970.html
وقدرت أخللى علاقاتى باصحابى كلها فى مستوى واحد
http://miss-objection.blogspot.com/2006/11/blog-post_970.html
وقدرت أخللى علاقاتى باصحابى كلها فى مستوى واحد
يعنى عندى اه انتيماتى بس خلاص
رغم تواجدهم شبة الدائم
بس بعرف اعيش فى اطار أكبر من علاقات فردية
بمعنى انى اهتماماتى متوزعة على شريحة كبيرة من الصحاب
مع مساحة من الخصوصية
زودتها عن الأول
و بحتفظ بيها لنفسى
محدش ينفع يخطيها
دلوقتى لسه بثق فى اللى قدامى
بس لو طلع بيكدب ما بتعبش
علشان استيعابى بقى أسرع
قدرت أتقن جملة عائشة أبو النور
" أن افهم تصرفاتك ليس معناه أن أوافقك عليها "
تصالحت مع هوائيتى
و شعورى بالملل من الأشياء و ليس الأفراد
وعرفت ازاى ان الحياة ألوانها بتبهت
و من وقت للتانى بيشدك هدف أو فضول جديد
و ده ساعات بيضايق و بيحسسك انك مش ثابت
عرفت ازاى يبقى ليا اهتمامات تهمنى لوحدى
مش شرط حد يشاركنى فيها علشان يشجعنى
عرفت ابقى أقل حساسية
و لما أقع أقف قبل حتى ما أحس بألم الخبطة
عرفت إزاى أحب نفسى و أخاف عليا
علشان اعرف احب اللى حواليا صح
عرفت اهتم بيا
و أخلينى فى دماغى و فى أولوياتى
كل ده كويس بس ساعات فى لحظات الضعف
بحس انى ماكنتش كده
وانى بقيت ده نتيجة مواقف الحياة القليلة اللى خبطت فيها
مش عارفه ليه افتكرت شيرين و هى بتقول
و علشان حاجات تعيش
حاجات كتير لازم تموت
فهل ده أنا ؟
وللا صورة الظروف صنعتها منى بارادتى ؟
و لحد امتى هفضل أعدّل رتوشى ؟
أكيد لآخر العمر بس صعب تحس انك بكرة احتمال تبقى واحد غيرك
الجوهر هو هو
و ده سبحان الله برضه بيوجع
مش عارفه اشرح وجهة نظرى
بس و انا بتغير علشان أتأقلم مع الصدمات
بحس انى انسانه بيوجعنى انها تغير حاجة كانت بيضاء
علشان تقدر تكمّل
و و أنا بحس و بتعب من الصدمات برضه بحس انى انسانة
بس لسه لما بتخبط فى عمود بتتهز
و فى الحالتين بحس كونى انسانة بيوجع
و بيسبب لى نوع معين من الفشل
أو اهتزاز الصور و المفاهيم
أنا فاهمانى بس يمكن مش قادرة أعبّر
*
*
*
شئ أخير
مش عارفة ليه
بدأت أحس بقلة
مساحة الخصوصية اللى عايزاها
فى البلوج
بمعنى
انى مش قدام مرايتى لوحدى
لا ده ناس كتير بتتفرج
بس مازلت بحاول
أتنفس على الملأ لوحدى
بشجاعة
